Onderzoek naar de politionele acties
Historici roepen op tot een onderzoek naar het Nederlandse geweld in Indonesië. Waarom is dat niet al lang gebeurd?
De kramp is eraf,' zegt directeur Gert Oostindie van het Leidse Koninklijk Instituut voor Taal, Land en Volkenkunde (KITLV).
'Het veld ligt nu open, hè hè eindelijk,' zegt hoofdonderzoeker Henk Schulte Nordholt. Het tweetal behoort tot de initiatiefnemers van de recente oproep in
de Volkskrant een onderzoek te doen naar het Nederlandse geweld tijdens de dekolonisatie van Indonesië tussen 1945 en 1949. Vorig jaar nog kende de rechter weduwen uit het
dorpje Rawagede een schadevergoeding toe omdat daar in 1947
mannen, broers en zonen standrechtelijk werden geëxecuteerd. Onlangs diende advocate Liesbeth Zegveld, die de belangen van de weduwen van Rawagede vertegenwoordigt, opnieuw een claim in bij de overheid. Nu willen weduwen uit Zuid-Celebes (het tegenwoordige Sulawesi) waar in 1947 eenheden van de beruchte kapitein Raymond Westerling huishielden, ook een schadevergoeding.
Die opeenvolgende rechtszaken, maar ook de spijtbetuiging die minister Bot van Buitenlandse Zaken in 2005 deed: 'We stonden aan de verkeerde kant van de geschiedenis' - het creëert volgens Oostindie en zijn collega Schulte Nordholt een klimaat waarin nieuw onderzoek mogelijk is. '
Het is voor ons de grootste oorlog ooit gevoerd. Nooit stuurden we zo veel mensen naar het front, nooit waren er zo veel doden. Hoe kan het dat er na 65 jaar nog steeds geen gezaghebbende studie over is?' Het tweetal is vooral benieuwd naar wat er feitelijk is gebeurd tijdens militaire operaties. Ongetwijfeld werden mensen ondersteboven gehangen tijdens verhoren. Zeker is dat krijgsgevangenen tijdens routinepatrouilles werden geëxecuteerd. Maar hoe systematisch gebeurde dat? Waarom onderdrukte kapitein Westerling de bevolking met zo veel geweld? Hoe kan het dat hij daarna jarenlang ongestoord in Nederland heeft kunnen wonen? Oostindie en Schulte Nordholt ontzien ook zichzelf niet, want het blijft natuurlijk vreemd dat het KITLV, het Nederlands Instituut voor Oorlogs-, Holocaust en Genocidestudies (NIOD) en het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) niet veel eerder het initiatief hebben genomen. 'Ook dat komt aan de orde in het onderzoek,' zegt Oostindie. 'Voor onze generatie is het vanzelfsprekend om hiermee aan de slag te gaan. Maar onze voorgangers zeiden: "Bemoei je daar niet mee. Dat is voor de politiek."'
Commentaar: Dit is een zeer belangrijk interview dat een kijk geeft op de kwaadheid van personen in zeer hoge posities en waar zij toe in staat zijn. Bernard ervoer persoonlijk hoe dergelijke personen te werk gaan. Na vreselijke ervaringen brak hij en kon hij niet meer zijn geweten "-100 in de diepvries zetten". Tijdens het interview, zegt hij (22:41): "Laten we het zo zeggen, ik zat in een opleiding tot psychopaat en ik ben gezakt. Ik heb het niet gehaald. Ik ben geen psychopaat geworden."
En daar noemt hij een zeer belangrijke term: psychopaat. De 'mensen' die hij beschrijft hebben geen geweten en hebben dat zeer waarschijnlijk nooit gehad. Dit kan een genetische oorzaak hebben. Mensen zoals Bernard zullen niet in staat zijn hun geweten compleet in de diepvries te zetten, en zoals hij zei gingen sommigen van zijn collega's aan de drank en de drugs, omdat zij het niet meer aankonden. Ware psychopaten die werkelijk geen geweten hebben, genieten juist van het leed van andere mensen. Ze kunnen erom lachen.
Zijn er personen die zó kwaadaardig zijn zoals beschreven door Bernard in het interview? Ja. Niet alleen in de financiële wereld, maar ook in de politiek en het bedrijfsleven. Ze zijn overal te vinden. Voor meer informatie raden wij het boek Politieke Ponerologie - Een wetenschap over de aard van voor politieke doeleinden aangewend kwaad, van Andrzej M. Lobaczewski aan. Lees ook het volgend artikel: