De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is de Ene Ring die over Allen Heerst en haar op schrift gestelde doel, dat met vurige letters aan beide zijden van de ring is gegraveerd, is het Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën. Geproduceerd door de Zwarte Heerser van de eenentwintigste eeuw, de Verenigde Staten van Amerika, in hun eigen versie van de Doemberg, lijkt het slechts de soevereiniteit van de VS over te dragen aan een externe organisatie.

In werkelijkheid en in de praktijk, zoals dit artikel zal aantonen, zal het verdrag Washington meer macht geven over de G20-landen - de houders van de andere 'ringen' - en zodoende over de rest van de westerse wereld: niet alleen de mensen, maar ook de dieren, de ecosystemen en de hulpbronnen. Dit, en niet de gezondheid van de wereld, is haar duistere doel.

DE BURGEROORLOG

De WHO, die sinds januari 2020 782 miljoen dollar aan subsidies heeft ontvangen van de Bill & Melinda Gates Foundation, is een door het bedrijfsleven gefinancierd en gelobbyd agentschap van de Verenigde Naties zonder wettelijke bevoegdheid over de bevolking van haar 194 lidstaten - ten aanzien waarvan zij, althans in beginsel, een adviserende rol vervult.

Maar dat zal binnenkort veranderen.

Op 3 maart 2022, toen in heel Europa de lockdownverordeningen werden ingetrokken en de NAVO haar proxy-oorlog tegen Rusland verklaarde, nam de Raad van Europa een besluit aan om machtiging te verlenen voor het openen van onderhandelingen over een internationaal Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën. Onder de voorwaarden van dit verdrag zullen de lidstaten van de WHO wettelijk verplicht zijn beperkingen van de mensenrechten en vrijheden toe te passen - zoals verdere lockdowns, verplichte mondkapjes, verplichte gentherapie, een systeem van digitale identiteit en programma's van toezicht en censuur - dit alles ter beoordeling van de WHO.

De regering Biden blijft verantwoordelijkheid voor de vernietiging van de Nord Stream pijpleidingen verdoezelen....

Het is inmiddels zes weken geleden dat ik een rapportage publiceerde, gebaseerd op anonieme bronnen, waarin president Joe Biden werd genoemd als de ambtenaar die in september vorig jaar opdracht gaf tot de mysterieuze vernietiging van Nord Stream 2, een nieuwe pijpleiding van 11 miljard dollar die de hoeveelheid aardgas die van Rusland naar Duitsland zou worden geleverd, zou verdubbelen. Het bericht kreeg aandacht in Duitsland en West-Europa, maar werd in de VS nagenoeg doodgezwegen. Twee weken geleden, na een bezoek van de Duitse kanselier Olaf Scholz aan Washington, probeerden de Amerikaanse en Duitse inlichtingendiensten de mediastilte te versterken door de New York Times en het Duitse weekblad Die Zeit valse verhalen te verschaffen om de rapportage te weerleggen dat Biden en Amerikaanse agenten verantwoordelijk waren voor de vernietiging van de pijpleidingen.

Persvoorlichters van zowel het Witte Huis als van de Central Intelligence Agency hebben stelselmatig ontkend dat Amerika verantwoordelijk was voor de ontploffing van de pijpleidingen en voor het perskorps van het Witte Huis waren die pro forma ontkenningen meer dan voldoende. Er is geen bewijs dat een aldaar aangestelde journalist de perschef van het Witte Huis al heeft gevraagd of Biden datgene heeft gedaan wat elke serieuze leider zou doen: de Amerikaanse inlichtingendienst formeel "opdragen" een diepgaand onderzoek in te stellen, met alle beschikbare middelen, en uit te zoeken wie verantwoordelijk is voor deze daad in de Oostzee. Volgens een bron binnen de inlichtingengemeenschap heeft de president zulks niet gedaan en zal dat ook niet doen. Waarom niet? Omdat hij het antwoord weet.

Deze week onthulden de Chinese en Russische leiders in Moskou hun gezamenlijke inzet om de wereldorde opnieuw vorm te geven, een streven dat zich gedurende 'de afgelopen 100 jaar niet heeft voorgedaan.'
Wat zich zojuist in Moskou heeft afgespeeld is niets minder dan een nieuw Jalta, dat overigens op de Krim ligt. Maar anders dan de gedenkwaardige ontmoeting tussen de Amerikaanse president Franklin Roosevelt, Sovjetleider Jozef Stalin en de Britse premier Winston Churchill op de door de USSR bestuurde Krim in 1945, is het nu voor het eerst in waarschijnlijk vijf eeuwen dat geen enkele politieke leider uit het westen de mondiale agenda bepaalt.

Nu bepalen de Chinese president Xi Jinping en de Russische president Vladimir Poetin de multilaterale, multipolaire agenda. Westerse exceptionalisten mogen hun jankverhalen net zo vaak gebruiken als ze willen: niets zal ook maar iets veranderen aan de spectaculaire uitstraling en de onderliggende inhoud van deze zich ontwikkelende wereldorde, vooral voor het Mondiale Zuiden.

Voorafgaand aan hun top werden de plannen van Xi en Poetin in twee opiniestukken van de presidenten zelf uitvoerig toegelicht. Als een zeer gesynchroniseerd Russisch ballet werd de visie van Poetin uiteengezet in de People's Daily in China, met de nadruk op een "toekomstgericht partnerschap," terwijl Xi's artikel werd gepubliceerd in de Russian Gazette en op de website van RIA Novosti, met de nadruk op een nieuw hoofdstuk inzake samenwerking en gemeenschappelijke ontwikkeling.

De toespraken van zowel Xi als Poetin dreven de NAVO-club al vanaf het begin van de top tot een hysterische razernij van woede en afgunst: de Russische woordvoerster van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, vatte de stemming perfect samen toen zij opmerkte dat het westen "stond te schuimbekken."

De voorpagina van de Russian Gazette van maandag was legendarisch: Poetin bezoekt het nazivrije Mariupol en maakt een praatje met de bewoners, met daarnaast het opiniestuk van Xi. Daaruit bestond, in een notendop, Moskou's bondige reactie op de stunt met de MQ-9 Reaper van Washington en de capriolen van de schertsrechtbank het Internationaal Strafhof (ICC). "Schuimbek" zoveel je wilt; de NAVO wordt momenteel in Oekraïne grondig vernederd.

Tijdens hun eerste "informele" ontmoeting spraken Xi en Poetin maar liefst vier en een half uur. Aan het eind begeleidde Poetin Xi persoonlijk naar zijn limousine. Dit gesprek betrof het echte werk: het in kaart brengen van de lijnen van multipolariteit - wat begint met een oplossing voor Oekraïne.

Zoals te verwachten, waren er heel weinig lekken van de betrokken ambtenaren, maar wel een belangrijke over hun "diepgaande uitwisseling" over Oekraïne. Poetin benadrukte beleefd dat hij het standpunt van China respecteert - verwoord in het 12-puntenplan van Beijing voor het oplossen van het conflict, dat door Washington volledig van de hand werd gewezen. Maar het Russische standpunt blijft onwrikbaar: demilitarisering, Oekraïense neutraliteit en verankering van de nieuwe feiten ter plaatse.

Tegelijkertijd sloot het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken een rol voor de VS, het VK, Frankrijk en Duitsland in toekomstige onderhandelingen over Oekraïne volledig uit: zij worden niet beschouwd als neutrale bemiddelaars.

Beijing en Moskou werken samen aan "een meer rechtvaardige multipolaire wereld" en de banden tussen de twee landen zijn nu "op het hoogste niveau in hun geschiedenis," zei president Vladimir Poetin in een artikel aan de vooravond van een bezoek van zijn Chinese collega Xi Jinping aan de Russische hoofdstad.

Het artikel, door Poetin geschreven voor China's People's Daily, werd zondag laat vrijgegeven door de persdienst van het Kremlin.

"De vooruitgang in de ontwikkeling van de bilaterale banden is indrukwekkend. De betrekkingen tussen Rusland en China hebben het hoogste niveau in hun geschiedenis bereikt en worden steeds sterker; zij overtreffen in kwaliteit de militair-politieke allianties uit de tijd van de Koude Oorlog, waarbij niemand voortdurend hoeft te bevelen en niemand voortdurend hoeft te gehoorzamen, zonder beperkingen of taboes," schreef Poetin, waarbij hij het "niveau van vertrouwen in onze politieke dialoog, onze strategische samenwerking" prees.

De twee landen werken aan "een meer rechtvaardige multipolaire wereld," aldus Poetin, die zijn waardering uitsprak voor de internationale inspanningen van Beijing in het kader van het Nieuwe Zijderoute-initiatief en het Chinese wereldwijde veiligheidsinitiatief voor een alomvattende, coöperatieve en duurzame veiligheid.

De regering van Emmanuel Macron overleefde maandag ternauwernood een motie van wantrouwen in het Franse parlement, nadat de regering vorige week zonder een stemming een zeer impopulaire pensioenherziening had doorgedrukt, wat tot verontwaardiging en spontane demonstraties in het hele land leidde.

In een belangrijke stemming in het Franse lagerhuis stemden 278 parlementsleden, voornamelijk van links en uiterst rechts, voor een partijoverschrijdende motie van wantrouwen, maar behaalden net niet de 287 vereiste stemmen die nodig zijn om de regering naar huis te sturen. Een tweede motie, slechts gesteund door de extreem-rechtse National Rally, kreeg niet genoeg stemmen.

De uitslag van de eerste stemming was veel krapper dan verwacht en verhoogt de druk op Macron om zijn hervorming in te trekken. Het kan ook een impuls geven aan de protestbeweging onder leiding van de vakbonden tegen de maatregelen. De Franse president zal tevens onder druk staan om te reageren door het land toe te spreken of veranderingen in zijn regering aan te brengen.

In de aanloop naar de stemming beschuldigde het centristische parlementslid Charles de Courson, een van de opstellers van de partijoverschrijdende motie, de regering-Macron ervan tijdens de parlementaire debatten "moed" te missen.

De Amerikaanse inlichtingendiensten waren te snel met het lekken van informatie over het Duitse onderzoek naar The New York Times. Het wekt de stellige indruk dat de ware boosdoener zich zorgen maakt over de onderzoekswerkzaamheden van Seymour Hersh.

In 2000 ging de televisieserie Andromeda in première, gebaseerd op ongebruikt materiaal van Gene Roddenberry, de bedenker van de Star Trek- serie en franchise. Het verhaal gaat over een ruimteschip, "Andromeda," dat bevroren is in de tijd en de kans krijgt om de klok terug te draaien en de geschiedenis ongedaan te maken.

De serie telde vijf seizoenen.

Terug naar het heden.

De geschiedenis heeft de regering van de Amerikaanse president Joe Biden, die openlijk bekende dat hij van plan was "een einde te maken" aan het Nord Stream-pijpleidingsysteem dat Russisch aardgas aan Europa leverde middels vier pijpleidingen (Nord Stream 1 en Nord Stream 2, elk bestaande uit twee pijpleidingen), hard aangepakt.

Sindsdien zag het Witte Huis van Biden zich genoodzaakt het door de president uitgesproken voornemen te ontkennen, nadat een explosief verslag van de met een Pulitzer-prijs bekroonde onderzoeksjournalist Seymour Hersh belastende informatie had gepubliceerd die, indien waar (en er is geen reden om aan te nemen dat dit niet zo is), de verantwoordelijkheid voor een reeks onderwaterexplosies op 26 september 2022 bij Biden zelf legt.

Amerikaanse toezichthouders kondigden zondag noodmaatregelen aan om het banksysteem te ondersteunen en namen de controle over een andere bank over, in een poging de gevolgen van de implosie van de Silicon Valley Bank in te dammen.

De Federal Reserve kondigde een nieuwe leenfaciliteit aan om extra financiering te verstrekken aan in aanmerking komende deposito-instellingen om ervoor te zorgen dat "banken het vermogen hebben om aan de behoeften van al hun depositohouders te voldoen." In een verklaring voegde de Amerikaanse centrale bank eraan toe dat zij "bereid is eventuele liquiditeitsdruk aan te pakken."

De maatregel maakt deel uit van een bredere inspanning van toezichthouders, waaronder minister van Financiën Janet Yellen, Fed-voorzitter Jay Powell en Martin Gruenberg van de Federal Deposit Insurance Corporation, om klanten gerust te stellen dat hun geld veilig is.

Tijdens de conferentie van de Russische Valdai Club - het antwoord van het oosten op Davos - kwamen intellectuelen en opiniemakers bijeen om de huidige en toekomstige ontwikkelingen in West-Azië in kaart te brengen.

De 12e "Midden-Oosten Conferentie" op de Valdai Club in Moskou bood een meer dan welkome mengelmoes van opvattingen over de onderling samenhangende problemen en beproevingen in de regio.

Maar eerst een belangrijke opmerking over de terminologie - aangezien slechts één van de gasten van Valdai de moeite nam daar nadruk op te leggen. Dit is niet het "Midden-Oosten" - een reductionistisch, oriëntalistisch begrip bedacht door oude koloniale machten: bij The Cradle benadrukken we dat het juist is om de regio op correcte wijze te omschrijven als West-Azië.

Bepaalde beproevingen van de regio werden in kaart gebracht door het officiële Valdai-rapport, The Middle East and The Future of Polycentric World. Maar de intellectuele en politieke invloed van de aanwezigen kan ook waardevolle anekdotische inzichten verschaffen. Hieronder volgen enkele van de belangrijkste punten die de deelnemers naar voren brachten over de huidige en toekomstige regionale ontwikkelingen:

Amerika's Hypergefinancierde Economische Systeem Is Geen Partij voor China's door de Overheid Gestuurde Investeringsmodel. Helaas Brengt China's Explosieve Groei een Wanhopig Washington Dichter bij een Oorlog.

Oekraïne vertegenwoordigt de eerste brandhaard in een grote machtsstrijd tussen de Verenigde Staten en China. Na jaren van verplaatsing van hun industrieën naar lagelonenlanden over de hele wereld, verliezen de VS gestaag marktaandeel aan een sneller groeiend en vindingrijker China. Volgens de meeste schattingen zal de Chinese economie de Verenigde Staten in 2035 hebben ingehaald. Op dat moment zal Beijing zich in een veel betere positie bevinden om de internationale handelsbetrekkingen zodanig vorm te geven dat de eigen belangen worden bevorderd. Met groei komt macht en die regel zal zeker ook voor China gelden. China heeft zich ontwikkeld tot een industriële grootmacht die zich in het centrum van de dichtstbevolkte en snelst groeiende regio ter wereld bevindt. Daarom zijn de Verenigde Staten begonnen met een reeks provocaties op het eiland Taiwan en in de Zuid-Chinese Zee.

De VS hebben alle hoop opgegeven om China te overwinnen door middel van conventionele concurrentie op de vrije markt. In plaats daarvan willen de VS China militair aanpakken in een wanhopige poging om zijn hulpbronnen uit te putten, bredere steun te verwerven voor economische sancties en China te isoleren van zijn regionale handelspartners. Het is een riskant en ontwrichtend plan dat een spectaculaire terugslag teweeg kan brengen, maar Washington zet hoe dan ook door. De mandarijnen van het Amerikaanse buitenlandse beleid en hun globalistische bondgenoten zullen geen uitkomst accepteren waarin China de grootste en machtigste economie ter wereld zal zijn. Het volgende komt uit een artikel van China Macro Economy:

De doelstelling van het Wereld Economisch Forum (WEF) is opmerkelijk eenvoudig: de slimste en beste mensen ter wereld moeten over alle anderen heersen. In WEF-taal zullen hun plannen voor volledig toezicht en gedragsverandering een "duurzame" toekomst voor de mensheid creëren. Mensen worden niets meer dan "dingen" die geteld, gesorteerd, gecategoriseerd, gemerkt, gevolgd, gemanipuleerd en gecontroleerd moeten worden. Ze worden niet meer dan radertjes in de grote transhumanistische, technocratische machine van het WEF.

Toen Sir Thomas More zijn sociaal-politieke satire schreef over een fictieve maatschappij op een eiland in de Nieuwe Wereld, gaf hij het de verzonnen naam Utopia, dat is afgeleid van eenvoudig Grieks en "nergens" betekent. Hoewel More zijn publiek op humoristische wijze duidelijk maakte dat zijn geïdealiseerde gemeenschap nergens bestond, hebben centrale planners die al eeuwenlang de fantasie van utopische samenlevingen najagen de grap niet begrepen. Erger nog, voor elke vreedzame religieuze gemeenschap die zich wil afscheiden van de moderne beschaving bestaat er een machtswellustige tiran die zijn wil aan alle anderen wil opleggen.

Het lijkt wel alsof er geen generatie voorbij gaat waarin niet een of andere megalomaan opstaat om te verkondigen: "Als de wereld maar precies doet wat ik eis, zal ik jullie hier op aarde het paradijs bezorgen." Meestal gaan diezelfde narcisten de geschiedenis in als ijdele hansworsten of bloeddorstige tirannen - vaak beide.