In een nieuwe open brief aan de Belgische beleidsmakers stellen 324 artsen en 1.164 gezondheidswerkers dat de huidige coronamaatregelen in ons land "buitenproportioneel zijn en meer schade aanrichten dan dat zij goed doen". De ondertekenaars eisen het onmiddellijk stopzetten van alle maatregelen. "Er is geen medische grond meer die dit beleid nog rechtvaardigt", klinkt het. En nog: "Door de huidige maatregelen worden wij gedwongen tegen de eed van Hippocrates in te handelen." Bij de ondertekenaars is ook plastisch chirurg Jeff Hoeyberghs. Dit is de lange brief.

Wij, Belgische artsen en gezondheidsprofessionals, willen via deze weg onze ernstige bezorgdheid uiten, in verband met de gang van zaken de afgelopen maanden rondom de uitbraak van het SARS-CoV-2-virus.

Wij roepen politici op om zich onafhankelijk en kritisch te laten informeren bij de besluitvorming rond en de verplichte implementatie van de coronamaatregelen. Wij roepen op om in de beleidsdiscussie over corona weer oog te krijgen voor het doel dat de maatregelen zouden moeten dienen: het verbeteren van onze volksgezondheid, en dit op lichamelijk, mentaal en emotioneel vlak.

Wij stellen dat de maatregelen om het coronavirus onder controle te krijgen buitenproportioneel zijn en meer schade aanrichten dan dat zij goed doen. Er is geen medisch grond meer die dit beleid nog rechtvaardigt: we pleiten dan ook voor een onmiddellijke beëindiging van alle maatregelen.

Zoals ons allen (ad nauseum) is verteld sinds het begin van de pandemie, wordt het Covid-beleid ingegeven door "de wetenschap" en de wetenschappers die dit beleid voorleggen aan de regeringen, die het vervolgens opleggen aan de bevolking. Er moet echter altijd een onderscheid worden gemaakt tussen wetenschap en wetenschappers. Het eerste betreft een proces, de laatsten zijn gewone mensen met hun eigen vooroordelen, agenda's en, soms, verontrustende psychologische profielen, zoals we zullen zien.

Met de huidige volledige lockdown, welke nu maand vier ingaat en waarvan het einde nog niet in zicht is, springt Ierland eruit als het land waarvan de regering de meest draconische reactie op SARS-CoV-2 ter wereld heeft uitgevoerd - zeker in Europa.

Hoewel de Ierse regering haar eigen wetenschappelijke adviesgroep met betrekking tot dit virus heeft ('NPHET' - National Public Health Emergency Team), worden de meeste openbare verklaringen over SARS-CoV-2 en de noodzaak van lockdowns gedaan door een groep met de naam 'ISAG' - Independent Scientific Advisory Group. ISAG is in juni 2020 opgericht door dr. Anthony Staines, hoogleraar gezondheidssystemen aan de Dublin College University, Gerry Killeen van University College Cork en Tomás Ryan, universitair docent aan de School of Biochemistry and Immunology van het Trinity College Dublin. ISAG beweert "onafhankelijk van de regering" te zijn, maar lobbyt wel actief en met succes bij regeringsministers om het beleid van ISAG door te drukken. Andere opmerkelijke leden van de groep zijn de Noord-Ierse arts voor volksgezondheid Gabriel Scally en de Ierse arts Sam McConkey.

Misschien herinnert u zich nog mijn laatste artikel, 'Postimperialisme, een blauwdruk voor een nieuwe sociale orde', waarin ik een utopische samenleving beschreef. Daarin besprak ik ideeën over gemeenschap, waarden, de zoektocht naar waarheid en objectieve werkelijkheid. Het huidige artikel doet bijna het tegenovergestelde; het beschrijft de huidige toestand van onze maatschappij en de richting waarin het waarschijnlijk op gaat. Meer specifiek zal ik mij richten op de opkomst en het overwicht van 'georganiseerde' minderheden, of het nu gaat om homoseksuelen, atheïsten, migranten, heidenen, liefhebbers van moderne kunst, vegetariërs, voorstanders van LGBT, noem ze maar op.

De lijst is lang en wordt steeds langer, alsof we een tijdperk van de race naar het slachtofferschap zijn binnengetreden. De meeste van die minderheden beschouwen zichzelf als 'Strijders voor sociale rechtvaardigheid' [hier afgekort tot SJW's uit het Engels social justice warriors]. Ik zal proberen uit te leggen hoe SJW's ertoe gekomen zijn hun visie op de wereld op te leggen aan de meerderheid en waar dit razende fanatisme van SJW's vandaan komt.

Er zijn reeds veel termen gebruikt om de dystopische wereld waarin we ons bevinden te beschrijven: materialistisch, wetenschappelijk, atheïstisch, individualistisch, rationalistisch, consumentistisch. Het zijn allemaal geldige beschrijvingen, hoewel ze slechts een van de facetten van onze mondiale samenleving betreffen.

Onlangs trachtten enkele denkers een uitgebreidere beoordeling te geven van onze samenleving en zij omschreven haar als nihilistisch, relativistisch, post-modern. Deze drie termen hebben met elkaar gemeen dat zij de stelling poneren, dat er geen objectieve waarheid, geen objectieve betekenis en geen objectieve morele waarden kunnen zijn.

Maar als je kijkt naar het heftige fanatisme dat 'in actie gekomen' minderheden aan de dag leggen lijkt het erop, dat zij sterk geloven dat zij de waarheid in pacht hebben en dat zij meer dan bereid zijn daarvoor te vechten. Hoe kan dit in een nihilistische/relativistische/postmoderne samenleving, waar geen waarheid, geen toekomst en geen doel bestaat?

Naast het opsporen van de fundamentele oorzaken en oorsprong van de vurigheid en de bekeringsdrift van de "dominante" minderheden, zal ik trachten de huidige dynamiek te beschrijven en te laten zien dat deze veel verder gaat dan 'nihilisme'. Daarom gebruik ik het begrip 'post-nihilisme' teneinde een samenleving aan te duiden welke ontstaat na de overgangsfase van het 'nihilisme'.

De 20ste eeuw werd gekenmerkt door ideologieën en vernietiging. Het communisme verscheen in 1917 ten tonele om daar vrijwel direct daarna weer van te verdwijnen. Fascisme verdween met de concentratiekampen, zo'n 12 jaar na de eerste implementatie.

Na de val van de Berlijnse muur en de ineenstorting van de Sovjet-Unie bleef er één ideologie over, die zetelt in de VS en vandaar uit beïnvloedt dit Amerikaanse imperium de hele wereld: liberalisme tezamen met de daaruit voortvloeiende dogma's, zoals individualisme, materialisme, atheïsme en nihilisme hebben deze de mensheid aan de rand van de vergetelheid gebracht.

Ondanks hun overduidelijke pro-imperialistische vooringenomenheid, levert de reguliere media iedere dag meer bewijs van de totale ramp die zich op onze planeet voltrekt en de voortdurende desintegratie van mensen en samenlevingen.

Aan de vooravond van onze intrede in het derde decennium van de eenentwintigste eeuw, kunnen we zonder twijfel stellen, rekening houdend met alle belangrijke elementen van het maatschappelijk leven, dat de status van vrouwen nu gelijk is aan die van mannen. Bovendien kan men nu met recht zeggen dat in sommige gevallen vrouwen als meer bevoorrecht kunnen worden beschouwd.

Volgens een onderzoek van Sonia Starr krijgen mannen doorgaans 63% zwaardere straffen opgelegd dan vrouwen voor hetzelfde vergrijp. ^[1][2] Een analyse uit de Verenigde Staten wees uit dat het risico op overlijden op de werkplek tien keer hoger is voor mannen dan voor vrouwen. ^[3] Volgens een rapport uit 1994 van Andrew Knestaut, destijds medewerker voor de Office of Safety, Health and Working Conditions, "hebben vrouwen minder kans om te overlijden op de werkplek daar ze veel minder vaak gevaarlijke beroepen uitoefenen."^[4]

De door de auteur gehanteerde statistieken hebben betrekking op de Verenigde Staten, maar aangezien het feminisme als pathologisch proces het meest waarneembaar is in de Verenigde Staten en andere westerse landen, zijn de gepresenteerde cijfers nuttig als graadmeter voor de invloed die de feministische denkbeelden hebben op het vormgeven van de reacties van de samenleving en haar instellingen.

Vrouwen worden veel meer bevoorrecht dan mannen als het gaat om het verkrijgen van de voogdij over kinderen in echtscheidingsprocedures. Volgens Amerikaanse statistieken is het in de Verenigde Staten in maar liefst negentig procent van de gevallen de vrouw die de voogdij over de kinderen krijgt. Ook voor wat betreft de gevolgen van een echtscheiding, worden vrouwen veel meer bevoorrecht dan mannen.

Op zondag zei een woedende Ierse samenleving eindelijk "en nu is het genoeg". Een jaar lang zijn zij nu al onderworpen aan een misdadig lange lockdown, ten koste van hun fysieke, emotionele en financiële welzijn.

Duizenden van hen gingen in Dublin de straat op om hun ongenoegen over een politieke klasse die in Davos zetelt te uiten en over de politiestaat waarin zij zich gegijzeld zagen. Afgezien van een paar herrieschoppers verliepen de protesten vreedzaam en was de boodschap luid en duidelijk.

Genoeg is genoeg. De Ieren deden wat ze het beste kunnen - vrijheid eisen, opstaan tegen hun onderdrukkers en liederen zingen.

De oligarchen sidderden. Vlinders maakten salto's in hun overvoede buiken. Paniek brak uit en het zweet droop van hun gestoorde koppies. Hun grootste angst werd bewaarheid; het volk weigerde mee te werken. Wat volgde was een aanval van wanhoop door alle politieke partijen en aanhangers van de gevestigde orde in het land.

Men bracht de bekende retoriek naar voren: anti-vaxxers, anti-maskers, extreem-rechts, enz, enz.

Gaap!

Er is een groot mysterie dat moet worden opgelost.Het gaat om de hoeveelheid mensen die ziek worden en sterven ten gevolge van de Covid vaccins.

Wereldwijd zijn meldingen gedaan over grote aantallen bejaarden die sterven rond de tijd van vaccinatie.

In zeldzame gevallen halen dergelijke berichten over sterfgevallen zelfs de reguliere pers. Een voorbeeld is dit Bloomberg artikel van 16 januari 2021. Hierin wordt het Noorse Geneesmiddelenbureau geciteerd, dat meer dan een tiental sterfgevallen, en misschien nog wel veel meer, onder mensen van 75 jaar en ouder toeschrijft aan bijwerkingen van het mRNA-vaccin van Pfizer-BioNTech, zoals misselijkheid en overgeven.

En ik heb uit eerste hand gehoord, dat veel mensen, vooral senioren, ziek worden na vaccinatie. Ik heb dit ook van anderen vernomen, waaronder professionals uit de gezondheidszorg.

Maar de autoriteiten verkondigen vrijwel altijd in rap tempo, dat sterfgevallen niet door de vaccins worden veroorzaakt. In plaats daarvan vertellen ze ons dat ernstig letsel uiterst zeldzaam is.

De wereld is al maanden gefixeerd op PCR-testen voor het nieuwe coronavirus, het opsporen van contacten en vaccinatie.

Ondertussen kreeg een ander belangrijk deel van het biomedische Covid complex veel minder aandacht: het gebruik van antilichamen voor het opsporen, diagnosticeren en behandelen van infectie met het nieuwe coronavirus.

Sinds januari 2020 zijn honderden antilichamen voor deze doeleinden goedgekeurd. En er staan er nog honderden meer op het punt om binnenkort op de markt te worden gebracht.

Dit hoort allemaal bij de biomedische goudkoorts: afgelopen zomer al lagen antilichamen op koers om het meest lucratieve medische product te worden, met een wereldwijde omzet welke naar verwachting tegen 2024 bijna een half biljoen dollar zal bedragen. Winstmarges van 67% zijn niet uitzonderlijk.

De meeste mensen die dit lezen zullen wel eens gehoord hebben van het Amerikaans militair-industrieel complex (MIC), een staat binnen de staat die overal oorlogen voert, overal ter wereld bases heeft, arme landen plundert en hun hulpbronnen in beslag neemt voor het persoonlijk gewin van een kleine elite. Maar als deze definitie juist is, zouden we verwachten dat de federale defensie-uitgaven van de VS in de loop van de laatste 70 of 80 jaar, waarin het moderne Amerikaanse MIC actief is geweest, dramatisch zijn toegenomen. Is dat het ook het geval?

Dit artikel is gerelateerd aan twee eerdere artikelen. Zoals u zult zien, vertonen de vernietiging van schoonheid (moderne kunst), de vernietiging van gezin en identiteit (gendertheorie) en de vernietiging van religies verschillende overeenkomsten.

Herinnert u zich nog mijn oma met haar geestige opmerkingen? Ik heb over haar verteld in de twee artikelen die hierboven gelinkt zijn. Ik heb u echter nog niet verteld over haar geloof.

Ik ben als kind opgevoed door atheïstische ouders en ik vond het lastig te begrijpen waarom mijn oma naar de kerk ging, waarom ze geïnteresseerd was in het doen en laten van de Paus, waarom ze wilde bidden, waarom ze schilderijen van de Maagd Maria aan de muur had hangen en waarom ze een crucifix boven haar bed had hangen.

Om eerlijk te zijn vond ik al dit religieuze gedoe een beetje belachelijk. Dat kon ook bijna niet anders aangezien ik alleen maar had gehoord over de slechte daden van de Kerk: de kruistochten, de inquisitie en, meer recent, de pedofiele priesters.

Oma's geloof is met de tijd niet minder geworden. Ze is nu 100 jaar oud en nog steeds gelovig. Telkens als ik terugkom van een medische controle, vertel ik haar over de positieve resultaten en dan huilt ze bijna van opluchting. Ze zegt dan met een zachte, emotionele stem: "Ik heb zo vaak voor je gebeden".

Dit verschil in geloof tussen ons greep mij wel aan. De dingen zijn zo snel veranderd. Twee generaties geleden waren de meeste mensen nog vervuld van godsdienst, terwijl mijn generatie het in het beste geval negeert en in het slechtste geval veracht.

Deze inleiding geeft u wellicht enig idee van het onderwerp van dit artikel. We zullen ons bezighouden met religies, in het bijzonder het christendom. Meer specifiek, hoe religies ons beïnvloeden en nog meer specifiek hoe iedere sociale/culturele omgeving, al dan niet van religieuze aard, ons beïnvloedt. We zullen zien dat een religieuze omgeving veel minder schadelijk is voor mens en samenleving dan de atheïstische en nihilistische levensbeschouwingen die de wereld van vandaag domineren.

Onze sociale/culturele omgeving bestaat uit een geheel van overtuigingen, regels en normen die in principe bepalen wat goed en wat kwaad is. Religies hebben lange tijd een belangrijke rol gespeeld bij de definitie van deze aspecten. We zullen allereerst een snelle blik werpen op hoe de fundamentele overtuigingen (d.w.z. de kosmogonie, de manier waarop wij de wereld beschouwen) in de loop der tijden zijn geëvolueerd.